Τα μέλη της οικογένειας πρέπει να μάθουν για τον εθισμό

 Όσοι έρχονται σε επαφή μαζί μας δεν έχουν όλοι σχέση με την χρήση ναρκωτικών ουσιών. 'Άλλα στον κόσμο που ζούμε σήμερα, ίσως κάποτε βρεθούμε στην ανάγκη να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα των ναρκωτικών. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι με συναισθηματικά προβλήματα, που συχνά καταφεύγουν στα ναρκωτικά σε αναζήτηση κάποιας λύσης στο πρόβλημα τους.

Μάθαμε ότι η χρήση χημικών ουσιών, και η εξάρτηση από αυτές, είναι ασθένεια και όχι ηθικό ζήτημα. Αλλά για τον εξαρτημένο και την οικογένεια αυτού, η ονομασία δεν παίζει σπουδαίο ρόλο.

Η εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες μπορεί να είναι ψυχολογική, σωματική η και τα δύο. Η ανεξέλεγκτη χρήση αυτών των ουσιών, η του αλκοόλ, δεν είναι υποχρεωτικά αποδεικτικό κάποιας έλλειψης στοργής για την οικογένεια ή από την οικογένεια

Ακόμα και να ξέρει ένας εξαρτημένος η μια εξαρτημένη τι προκαλούν οι ναρκωτικές ουσίες, ή τι θα επακολουθήσει όταν πάρει το πρώτο χάπι, το πρώτο ποτήρι η την πρώτη δόση, θα παραβλέψει οποιαδήποτε προειδοποίηση και θα προχωρήσει. Ιδού η παραφροσύνη αυτής της ασθενειας!!

Η χρήση ουσιών, σαν τρόπoς διαφυγής από την πραγματικότητα, σίγουρα είναι σύμπτωμα συναισθηματικών προβλημάτων, και υπάρχει ελάχιστη ελπίδα αυτά να λυθούν, εκτός εάν αποφασίσει ο ασθενής ή η ασθενής να σταματήσει να χρησιμοποιεί χημικές ουσίες σαν μέσο για να λύσει τα προβλήματα της ζωής.

Με το να πηδάει από την εξάρτηση μιας ουσίας σε άλλη, συμπεριλαμβανόμενου και του αλκοόλ, η παράταση της αρρώστιας είναι πολύ πιθανή, ενώ δεν θα σταματήσει ποτέ το πρόβλημα.

Υπάρχει τρόπος που εμείς, σαν φίλοι ή σαν οικογένεια, μπορούμε να σταματήσουμε κάποιον άνθρωπό μας και να τον αποτρέψουμε από τη χρήση ναρκωτικών;

Όχι. Αλλά ξέρουμε ότι υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε έτσι ώστε να επισπεύσετε τον δρόμο της ανάρρωσης του ή της.

Ανακαλύψαμε ότι η ποιό εποικοδομητική πρoσέγγιση να βοηθήσετε, είναι να ενημερωθείτε για τις δικές σας αντιδράσεις και να μάθετε νέους τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος της εξάρτησης.

Από την στιγμή πού αποδεχόμαστε την εξάρτηση σαν αρρώστια και αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει τρόπος να βοηθήσουμε κάποιον που νοσεί ή τον εαυτό μας, τοτε είμαστε έτοιμοι να αναζητήσουμε βοήθεια από αυτούς που είναι εξειδικευμένοι να μας δείξουν τον τρόπο.

   Η γνώση της εξάρτησης από ναρκωτικά, σαν αρρώστια- και η δύναμη να μπορεί κανείς να ζει μ' αυτήν την γνώση είναι ουσιώδεις-εφ' όσον ο φόβος δεν αντικαθιστά την αγάπη. Δυστυχώς πολλές οικογένειες υποφέρουν από την .. χρήση ναρκωτικών ουσιών και τις συνέπειές της. Πιστεύουν ότι, εφ' όσον αγαπούν τον άρρωστο, πρέπει να υπομείνουν την όλη κατάσταση. Όπως όμως παραβλέπεται το ανθρώπινο συναίσθημα και αναλαμβάνουν η μνησικακία, η ενοχή και ο φόβος, ενθαρρύνοντας έτσι ένα τραγικό αποτέλεσμα, που είναι η εξάρτηση από τις χημικές ουσίες.

Εκείνοι που είναι συναισθηματικά μπλεγμέvοι με τον χρήστη, ιδιαίτερα τα κοντινά οικογενειακά μέλη, χρειάζονται υποστήριξη και συμβουλές, ειδικά όταν η αρρώστια πρόκειται να θεραπευθεί και ο χρήστης βρίσκεται στο στάδιο της ανάρρωσης.

Τα μέλη της οικογένειας πρέπει να μάθουν πρώτα, να αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα, και τότε μόνο μπορεί να υπάρξει ευεργετική επίδραση στο αγαπημένο τους πρόσωπο. Για να γίνει αυτό δυνατό, η οικογένεια χρειάζεται εκπαίδευση και βοήθεια. Τέτοια βοήθεια δεν μπορεί να δοθεί από συγγενείς και φίλους αλλά να προέλθει από πρόσωπα εκπαιδευμένα κα πεπειραμένα σ' αυτόν τον τομέα.

Όταν ανακαλύπτουν οι γονείς, ότι το παιδί τους είναι μπλεγμένο με ναρκωτικά, καλό θα ήταν να ζητήσου" βοήθεια και οι δύο γονείς. Είναι πολύ σπουδαίο να μπορούν να δουλέψουν μαζί όσο είναι βέβαια δυνατόν. Και ένας μόνο γονέας να αναζητήσει βοήθεια, είναι καλύτερο από να μην ζητήσει κανένας.

Μία από τις σοβαρότερες αιτίες αποτυχίας στην οικογένεια του εξαρτημένου ατόμου, είναι η λάθος ερμηνεία της έννοιας ΑΓΑΠΗ. Κανένας δεν δικαιολογείται να λέει." Εάν μ' αγαπούσες δεν θα έπαιρνες ναρκωτικά!". Είναι σαν να λέει σε έναν διαβητικό: "Εάν μ' αγαπούσες δεν θα έπασχες από διαβήτη. "

Η κατάχρηση ναρκωτικών, υποδεικνύει την ύπαρξη αρρώστιας. Η αρρώστια είναι μια κατάσταση και όχι μια πράξη. Αληθεύει το γεγονός, ότι ο εξαρτημένος αισθάνεται ότι δεν τον αγαπούν και δεν τον θέλουν και αυτό όχι χωρίς αιτία. Δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη χωρίς δικαιώματα. Η αγάπη πρέπει επίσης να συνοδεύεται από συμπόνια, που σημαίνει, να συμπάσχεις και να συν-υποφέρεις με τον άλλον. Δεν σημαίνει να συν-υποφέρεις επειδή ο άλλος είναι άδικος. Και όμως, η οικογένεια ενός εξαρτημένου, υποφέρει επανειλημμένα από την άδικη συμπεριφορά του.

Ναρκωτικά, φάρμακα, και οινόπνευμα, είναι ναρκωτικές ουσίες, που σκοτώνουν τον πόνο. Αυτή άλλωστε είναι η ευχαρίστηση της διαφυγής τους, από την απαισιοδοξία, την ανησυχία, το άγχος και την μνησικακία. Συγχρόνως, όλα αυτά τα συναισθήματα, φορτώνονται στην πλάτη της οικογένειας. Και όταν ο εξαρτημένος επανέλθει στην νηφαλιότητα, δεν θέλει να υποφέρει τις συνέπειες της χρήσης του. Οι τύψεις και ενοχές τον αναγκάζουν να ζητάει οίκτο, και αρχίζει τις υποσχέσεις ότι δεν θα το επαναλάβει, η αντιθέτως αποφεύγει τελείως την συζήτηση. Και στις δυο περιπτώσεις, ο στόχος του είναι να αποφύγει τις συνέπειες. Αν το κατορθώσει ανακουφίζεται, αλλά η οικογένειά του υφίσταται ξανά τις συνέπειες της χρήσης και του ποτού.